Obchodzony jest na całym świecie drugiego kwietnia – w dzień urodzin Hansa Christiana Andersena największego baśniopisarza. Ojciec „króla bajek” był szewcem a matka pracowała jako praczka i była analfabetką. Babcia Hansa wspominała, że pochodzi on z rodziny królewskiej, co potwierdzać może fakt opłacania edukacji Andersena przez króla Fryderyka VI. Andersen stracił rodziców jako dziecko bo w wieku kilkunastu lat. Zajmowała się nim babcia wprowadzając w świat baśni i czarów. Hans uczył się rożnych zawodów (w tym krawiectwa) a w 1819 roku wyjechał do Kopenhagi gdzie przyjęto go do Teatru Królewskiego ze względu na wspaniały głos (sopran). Uczęszczał również do szkoły baletowej i zachęcony przez najbliższe otoczenie spróbował swych sił w pisarstwie. Początkowo brak gruntownego wykształcenia powodował, iż jego początki jako literata były trudne. Na skutek licznych błędów jakie popełniał wydawnictwa nie chciały publikować jego tekstów. Andersen powrócił do edukacji dzięki czemu jego dzieła zaczęły oglądać światło dzienne. W swym dorobku miał zarówno sztuki teatralne( „Miłość na wieży Mikołaja”), powieści: „OT” (1836) oraz „Tylko grajek” (1837) jak i dzieła podróżnicze związane z jego licznymi podróżami po krajach europejskich. Bajkopisarstwa jako twórczości skierowanej do dzieci sam autor nie traktował poważnie, gdyż literaturę dziecięcą z założenia uważano jako pozbawioną większych wartości. Pierwszy zbiór baśni (Eventyr fortalte for Børn – Baśnie opowiedziane dla dzieci) pojawił się w roku 1835, a kolejne tomy ukazały się w latach 1836 i 1837. Ponieważ po czasie czytelnicy zaczęli doceniać walory literackie bajek pisarz wydawał kolejne ( do roku 1872). W chwili śmierci (sierpień 1875r.) był już znanym i powszechnie uznawanym pisarzem określanym mianem „narodowego skarbu Danii”.
.